روزی میان یک ماده شتر و فرزندش گفتگویی به شرح زیر صورت گرفت:

بچه شتر: مادر، چندتا سوال برایم پیش آمده، آیا میتوانم از شما بپرسم؟
شتر مادر: حتما عزیزم. چیزی ناراحتت کرده است؟
بچه شتر: چرا ما کوهان داریم؟
شتر مادر: خوب پسرم، ما حیوانات صحرا هستیم. در کوهان آب و غذا ذخیره میکنیم، تا در صحرا که هستیم و چیزی پیدا نمیشود، بتوانیم دوام بیاوریم.
بچه شتر: چرا پاهای ما دراز و کف پای ما گرد است؟
شتر مادر: پسرم برای راه رفتن در صحرا، داشتن این نوع دست و پا ضروری است.
بچه شتر: چرا مژه های بلند و ضخیم داریم؟ بعضی وقتها این مژه ها جلوی دید مرا می گیرند.
شتر مادر: پسرم، این مژه های بلند و ضخیم یک نوع پوشش حفاظتی است که چشمهای ما را در برابر باد و شن های بیابان محافظت می کنند.
بچه شتر: فهمیدم. پس کوهان برای ذخیره کردن آب است برای زمانی که در بیابان هستیم. پاهایمان برای راه رفتن در بیابان است و مژه هایمان هم برای محافظت چشم هایمان در برابر باد و شنهای بیابان است.
فقط یک سوال دیگر دارم.
شتر مادر: بپرس عزیزم!
بچه شتر: پس ما در این باغ وحش چه غلطی می کنیم؟؟؟؟؟؟؟؟

نتیجه گیری:
مهارت ها ، علوم ، توانایی ها و تجارب فقط زمانی بکار می آیندکه ما در جایگاه واقعی و درست خود باشیم.
پس همیشه از خود بپرسید: " الآن در کجا قرار دارم؟ "